Vogeltrip door vijf West-Afrikaanse landen

Gambia is bij Nederlandse vogelaars een populair vogelland. Eigenlijk een beetje vreemd voor zo'n klein land met een tamelijk eenvormig landschap en klimaat. Zou het niet zo kunnen zijn dat heel West-Afrika een interessant is voor vogels, maar dat de actieradius van Nederlandse vogelaars zich beperkt tot Gambia?

Voor ons is dat geen vraag meer. Buurland Senegal, waarvan Gambia eigenlijk een onderdeel vormt, heeft vogelaars sowieso meer te bieden. Denk aan Djoudj in het noorden (het derde belangrijkste ornithologische park van de wereld); denk aan Niokolo Koba in het zuidoosten waar felbegeerde soorten van elke Gambiavogelaar moeiteloos in een dag gezien worden.

Voor de eerstvolgende regenwoudtrip in februari 2023 staat een nieuw land op het programma: Liberia. Al sinds het begin van onze reizen in deze regio lijkt het een queeste om de kaalkopkraai (Picathartes) voor de kijker of lens te krijgen. Dat lukte iedere keer net niet. Door de vele bergen en rotsen in deze de regio is er voldoende habitat voor deze bijzondere vogel. Maar vaak bevinden die zich in afgelegen en moeilijk toegankelijke gebieden. De nesten zijn gezien in het Ziama Reserve in Guinee, maar de vogels zelf niet. Een plek in het Taï oerwoud in Ivoorkust bleek tot twee keer toe onbereikbaar vanwege de staat van de weg er naar toe.

We hebben nu informatie dat de vogel zich op drie verschillende plekken in het Liberiaanse deel van Mount Nimba (de bergrug op het drielandenpunt Ivoorkust/Guinee/Liberia) ophoudt. Een andere plek waarover we informatie over hebben is een locatie bij Mont Sanghe, niet ver van Man, een stad die sowieso al op het programma stond. Mocht het allemaal niet lukken dan is er nog een derde mogelijkheid in Ziama, Guinee.

Voordat we in Ziama aankomen hebben we er al een hele rit opzitten. Van start gegaan op een voor velen bekende plek: Marakissa Rivercamp in Gambia. Via Tendaba en het zuidoosten van Senegal belandden we in Guinee. Halverwege de stad Labé komen er steeds meer vogelsoorten die we niet kennen van Gambia. Labé is een groen middengebergte met een prachtige natuur en schitterende watervallen. Het is de spons van West Afrika en rivieren als de Gambia en de Senegal vinden er hun oorsprong. Vanaf Farranah rijden we langs de bovenloop van de grootste rivier van West Afrika, de Niger.

Voorbij Kissidougou verlaten de 'natte savanne' en belandden we formeel in het tropische regenwoud. Een bijzondere overnachtingsplek vinden we in Guéckédou bij het drielandenpunt Liberia/Guinee/Sierra Leone. Een plek ooit bedoeld voor de diamantendelvers van 'Blood Diamonds' en later het hoofdkwartier van de hulpverleners in de Ebola-crisis. De schitterende tuin grenst aan de Mano-rivier en biedt de vogelaar veel vertier.

Na Gueckedou arriveren we in het Ziama reservaat. Een middengebergte bedekt met tropisch woud. Een van de weinige plekken in West-Afrika waar de bosolifant nog voorkomt. We doen er een poging om de picathartis in beeld te krijgen. De kans daarop is het grootst vroeg in de morgen. Omdat de plek ver verwijderd is van de bewoonde omgeving, slaan we een kamp op in de nabijheid waar we de nacht verblijven.

Lukt het niet dan is er nog een optie om kort over de grens van Liberia een kijkje te nemen. Voorwaarde is dat het Liberiaanse consulaat ons op tijd een laisser-passer verstrekt. De spots zijn slechts enkele kilometers over de grens met Guinee. Mocht dit niet lukken dan wagen we ons geluk in het grensgebied waarbij ook een excursie naar de chimpansees van Bossou een overweging is.